Ćwielong: Bramkę strzelę już w sobotę

Dużo już odebrałeś gratulacji za dobrą postawę w pierwszych meczach tej rundy?
Rzeczywiście, ostatnio trochę częściej odbieram telefony od znajomych po udanych występach Śląska. Ale podchodzę do tego spokojnie – teraz jest fajnie, ale przecież wszystko może się nagle posypać. Dlatego trzeba nadal robić swoje i dążyć do tego, by było jeszcze lepiej.

Jeszcze lepiej? W ostatnich dwóch meczach zaliczyłeś dwie asysty i wywalczyłeś rzut karny. Do kompletu brakuje już chyba tylko bramki.
No zdecydowanie jej brakuje, ale chcę ją strzelić w sobotę w meczu z Lechią, więc jeszcze musimy te kilka dni poczekać. A mówiąc serio – nie mogę narzekać na formę. Solidnie przepracowałem okres przygotowawczy i udało mi się wywalczyć miejsce w wyjściowym składzie, choć – mówiąc szczerze – jesienią wydawało mi się to niemożliwe. Sam sobie jednak udowodniłem, że takie rzeczy zależą tylko ode mnie i od tego, jak pracuję na treningach. Cieszę się, że jestem w dobrej dyspozycji. Mam tylko nadzieję, że nie powiedziałem jeszcze ostatniego słowa.

Za nami dopiero trzy mecze, ale chyba już można zaryzykować tezę, że to Twój najlepszy jak dotąd okres w Śląsku? Przed rokiem potrzebowałeś trochę czasu na aklimatyzację, następnie jesienią zmienił się trener i trafiłeś na ławkę. Chyba wreszcie oglądamy takiego Piotra Ćwielonga, na którego pewnie sam czekałeś.
I tak, i nie. Wydaje mi się, że przychodząc tutaj raczej nie miałem problemów z aklimatyzacją. Był inny kłopot – drużyna po prostu nie wygrywała. Ciężko wtedy zaprezentować się z dobrej strony, ruszyć do przodu. Z kolei nowy sezon zaczęliśmy dobrze, zremisowaliśmy z Jagiellonią, wygraliśmy z Cracovią. Wiadomo jednak, jak to się wszystko ostatecznie potoczyło. Potem przyszedł nowy trener i w pewnym momencie usiadłem na ławce. Robiłem jednak wszystko, by wrócić do składu. Udało się i mogę być tylko z tego zadowolony.

Zimą głośno było na temat Twojego odejścia ze Śląska.
Były rozmowy z Koroną Kielce. Przyznam szczerze, że myślałem o tym, żeby skorzystać z tej oferty. Wydawało mi się wtedy, że czeka mnie już tylko rola rezerwowego. Sprawa jednak zaczęła się przeciągać w czasie. Podjąłem wtedy ostateczną decyzję, że zostaję i walczę o miejsce w składzie. Cieszę się, że tak się to właśnie potoczyło. I nie chodzi tylko o to, że czuję się w formie, ale przede wszystkim o to, że jako zespół dobrze wyglądamy. Szkoda jedynie tego remisu w Białymstoku, bo teraz bylibyśmy nieco wyżej w tabeli.

Jedenaście spotkań bez porażki z rzędu to naprawdę doskonała seria. Podtrzymanie tej passy będzie jednak niezwykle trudne – teraz gracie z Lechią, następnie na wyjeździe z Lechem, a potem macie trzy spotkania u siebie, za to z wymagającymi rywalami: Widzewem, Koroną i Wisłą.
To rzeczywiście miła sprawa, jeśli nie przegrywa się przez tak długi czas. Myślę, że to się tak samoistnie nakręca. Z meczu an mecz jesteśmy coraz silniejsi i pewniejsi siebie. Nie jest tak, że jadąc na Legię myślimy, ile to bramek strzeli nam rywal. Po prostu wychodzimy na boisko i robimy swoje. Teraz mamy mecz z Lechią, potem jedziemy do Poznania. Lech nie wygląda w tym sezonie na drużynę, która będzie walczyła o mistrzostwo Polski, więc nasze szanse oceniam w tym spotkaniu pół na pół. Najważniejsze będą jednak te kwietniowe mecze u siebie, szczególnie z Widzewem i Koroną. Jeśli chcemy powalczyć w tym sezonie o coś więcej, to na pewno musimy z nimi wygrać. Bo z Wisłą łatwo nie będzie – to drużyna, która moim zdaniem zostanie mistrzem kraju i postawi nam najcięższe warunki.

Co masz na myśli mówiąc: „jeśli chcemy powalczyć o coś więcej”?
Moim zdaniem czwarte, a nawet trzecie miejsce, jest spokojnie w naszym zasięgu. Jeśli na przykład takie ekipy jak GKS Bełchatów, Lechia czy Jagiellonia mówią, że walczą o europejskie puchary, to czemu nie ma tego zrobić Śląsk? Na pewno nie mamy słabszego zespołu niż te drużyny. Dobrze wystartowaliśmy w tej rundzie i już tylko od nas zależy, czy będziemy potrafili podtrzymać tą doskonałą serię i pięli się w górę tabeli.

Gdy w piątek podawałeś piłkę do Sebastiana Mili, który zdobył zwycięskiego gola w meczu z Legią, zdawałeś sobie w ogóle sprawę, że jesteś na spalonym?
Nie. Wszystko tak się szybko działo, że tego nie zauważyłem. Dotarło to do mnie dopiero później, gdy oglądałem powtórkę spotkania w telewizji. W tej sytuacji można zresztą usprawiedliwić sędziego bocznego, bo przy podaniu od Przemka Kaźmierczaka rzeczywiście byłem przez chwilę na spalonym, ale w momencie, gdy piłka już leciała, sytuacja się zmieniła i sędzia miał prawo to przeoczyć. Cieszę się, że Sebastian wykorzystał moje podanie i zdobył tego gola swoją słabszą, prawą nogą.

Na dodatek pierwszego w tym sezonie.
Tak, to też cieszy. Ale z drugiej strony takie indywidualne osiągnięcia zawsze stawiamy na drugim planie. Najważniejsze jest to, by Śląsk wygrywał.

Komentator stacji Canal+ przed meczem z Legią zwracał uwagę, że na skrzydle toczyć się będzie ostra walka między Jakubem Rzeźniczakiem a właśnie Tobą. Chyba to Ty wyszedłeś górą z tego pojedynku, co może cieszyć także dlatego, że Rzeźniczak to reprezentant Polski, który od początku rundy prezentuje wysoką formę.
Kuba we wcześniejszym pojedynku z Polonią Warszawa grał naprawdę rewelacyjnie. Był nie tylko pewny w obronie, ale także dużo dawał swojej drużynie w ataku. Co chwilę włączał się do akcji ofensywnych, wrzucał piłki w pole karne. W piątek, jako boczny pomocnik, miałem za zadanie grać wysoko, więc Kuba nie był w stanie pomagać kolegom. Po prostu musiał poświęcić więcej energii, by mnie kryć. Przed meczem Tomek Smokowski z Canal+ rzeczywiście przepowiadał, że czeka mnie sporo pracy, by zatrzymać Kubę. Wyszło jednak na to, że to Kuba musiał się trochę przeze mnie namęczyć. Nie włączał się do akcji ofensywnych, a na dodatek sfaulował mnie w polu karnym.

Jakie to uczucie wygrać w Warszawie z Legią?
Wyjątkowe, głównie dlatego, że odniesione na pięknym stadionie ze świetnie dopingującą publicznością. Po takim spotkaniu jeszcze bardziej nie mogę doczekać się przenosin na nasz nowy obiekt.