Defensywa górą

Każdy z dotychczasowych treningów różnił się od poprzednich, nie inaczej było i tym razem. Po rozgrzewce piłkarze ustawili się w czterech grupach na murawie i wykonywali serię ćwiczeń z piłkami. Zawodnicy mijali slalomem trasę między talerzykami, przyspieszali na krótkich odcinakach, robili małe kółeczka, a wszystko to mając futbolówkę przy nodze. Równocześnie przy bramkach ćwiczyli golkiperzy.

Po zakończeniu rundy ćwiczeń, futboliści przez kilka minut mogli pobawić się wedle uznania futbolówkami – jedni żonglowali, drudzy ćwiczyli celność podań w parach, a inni zagrywali w pole karne, gdzie koledzy oddawali strzały na bramkę.

Po tym przerywniku piłkarze zostali podzieleni na cztery formacje – dwie defensywne liczące po czterech graczy oraz dwie ofensywne składające się z sześciu zawodników. Atakujący otrzymywali piłkę od bramkarza w okolicach środka boiska i próbowali rozegrać skuteczną akcję. Zadaniem defensorów był oczywiście do tego nie dopuścić. Akcja kończyła się po zdobyciu bramki, opuszczeniu boiska przez piłkę lub przechwyceniu jej przez broniących. W celach szkoleniowych kontynuowano także akcje, w których atakujący znajdował się na pozycji spalonej, ale szkoleniowcy głośno informowali, gdy taka sytuacja ma miejsce.

Trener Ryszard Tarasiewicz często podpowiadał swoim podopiecznym, jak powinni zachować się w danej sytuacji, wskazywał błędy i chwalił zawodników za dobre zagrania. Po kolejnych trzech akcjach następowała zmiana i na murawę wchodziły nowe formacje ofensywne i defensywne. W połowie zmagań nastąpiła także zmiana w bramce, tak by obaj golkiperzy uczestniczyli w grze taką samą ilość czasu.

Mimo przewagi liczebnej atakujących, w większości przypadków defensywa nie dała się zaskoczyć. Gracze ofensywni tylko kilkukrotnie znaleźli sposób na pokonanie bramkarza.