Tomasz Hołota: Śląsk to dla mnie najlepsza opcja

Skoro przyjechałeś do Wrocławia, by przejść testy medyczne, to znaczy, że musisz być zdecydowany na reprezentowanie barw Śląska?
Oczywiście. Do tego, by mój transfer do Śląska stał się faktem, pozostało już tylko zaliczenie testów. Jeśli wypadną pozytywnie, w najbliższych dniach podpiszę kontrakt we Wrocławiu. Jestem zdecydowany, by grać dla tego klubu. Śląsk to dobra drużyna, która ma fajnych kibiców i piękny stadion. Myślę, że to najlepszy ruch, jaki mogłem zrobić.

W gazetach można było przeczytać, że jesteś najbardziej rozchwytywanym piłkarzem T-Mobile Ekstraklasy. Rzeczywiście miałeś tyle ofert?
Jeśli rzeczywiście ktoś napisał, to chyba wyłącznie dlatego, że można mnie było ściągnąć za darmo (śmiech). A mówiąc poważnie - były różne oferty, zarówno z kraju, jak i z zagranicy, ale najlepszą propozycję przedstawił Śląsk. Byłem od razu zdecydowany na ten kierunek. Jak wspomniałem wcześniej, to bardzo dobra drużyna, która trzy sezony z rzędu zajmowała miejsce na podium. To mówi samo za siebie. Chcę w niej grać.

Ostatni rok był dla Ciebie dość dziwny. Z jednej strony trafiłeś do Polonii Warszawa i zadebiutowałeś w ekstraklasie, gdzie zbierałeś bardzo dobre recenzje, lecz z drugiej strony grałeś w zespole, w którym były ogromne zawirowania finansowe, a po sezonie ostatecznie został z tego powodu zdegradowany z ligi.
Na pewno pod względem sportowym ostatni rok był dla mnie bardzo dobry. Jak byłem zdrowy to grałem we wszystkich meczach. Jednak finansowo i przede wszystkim organizacyjnie w Polonii nie było tak, jak sobie wyobrażałem. Na szczęście mam to już za sobą i liczę, że teraz będzie już tylko dobrze. Przy wyborze nowego klubu brałem oczywiście stabilność, jaka panuje w Śląsku. Zależało mi na tym, by koncentrować się wyłącznie na treningach i grze, a nie myśleć o tym, czy w tym miesiącu będzie mnie stać na opłacenie czynszu za mieszkanie.

Zimą do Śląska trafił inny piłkarz Polonii - Adam Kokoszka. Konsultowałeś z nim swoje przenosiny do Wrocławia?
Znamy się z Adasiem, więc oczywiście podpytywałem go o Śląsk. Bardzo mnie zachęcał do tego transferu, opowiadał o dobrej atmosferze, jak panuje w szatni, zachwalał organizację klubu. Jego opinia była dla mnie ważna.

Jesteś defensywnym pomocnikiem, a trener Stanislav Levy często powtarzał, że od gracza występującego na tej pozycji oczekuje nie tylko odbioru piłki, ale także dynamiki i szybkiego wyprowadzania ataku. Spełniasz te warunki?
Skoro zdecydował, że chce mnie w swojej drużynie, to chyba tak (śmiech). Moim atutem na pewno jest duża wydolność. Pod tym względem zawsze nieźle wyglądałem od pierwszej do ostatniej minuty meczu. Z moją techniką też raczej nie jest najgorzej. Chyba największe braki mam przy wyprowadzeniu piłki do ataku. Tu mam jeszcze trochę do nauki, ale jestem pewien, że pod okiem trenera Levego poprawię tę umiejętność. Jestem jeszcze młodym zawodnikiem i myślę, że można ze mnie coś jeszcze wyciągnąć. Dodatkowo moją mocną stroną jest na pewno uniwersalność. Mogę grać jako środkowy obrońca lub ofensywny pomocnik, a w przeszłości bywało nawet, że występowałem w ataku. Ale oczywiście najlepiej czuję się jako defensywny pomocnik.

Jako młodzieżowiec przeszedłeś całą drogę reprezentacyjną, do kadry U-21 włącznie.
To prawda, zagrałem w każdej kategorii wiekowej, a w kadrach U-19 i U-20, prowadzonych przez Michała Globisza, pełniłem nawet funkcję kapitana. Nie mam jednak występu w tej najważniejszej reprezentacji. To mój cel. Liczę, że dzięki grze w Śląsku uda się go osiągnąć.

Patrząc, jak rozsądnie planujesz swoją karierę, można wierzyć, że Ci się uda. Najpierw udana przygoda z GKS-em Katowice w I lidze, potem debiut w ekstraklasie, a po roku przejście do klubu, który reprezentuje Polskę w rozgrywkach europejskich.
Staram się iść małymi krokami do przodu. Jak na razie wszystkie moje wybory okazały się trafne. Mam nadzieję, że tak samo będzie teraz. A w sumie jak ma być inaczej, skoro trafiłem do silnej drużyny, która co roku walczy o mistrzostwo Polski?