Trener Żmuda - (Nie)zapomniany bohater Wrocławia
2012-05-24 20:08:55
W piątek 25 maja we wrocławskim Art Hotelu nastąpi otwarcie pierwszej w Polsce wirtualnej wystawy "(Nie)zapomniany bohater Wrocławia - trener Władysław Żmuda". Ekspozycja jest zbiorem niepublikowanych dotąd zdjęć oraz historii z życia trenera i zespołu Śląska.
Wystawa, której organizatorem jest Ośrodek Pamięć i Przyszłość (www.pamieciprzyszlosc.pl), swoją narracją obejmuje czasy Władysława Żmudy grającego w Śląsku Wrocław, który objął później tę drużynę jako trener. Ekspozycja opowiada historię zbudowania przez niego zespołu, który w sezonie 1976/77 sięgnął po swoje pierwsze mistrzostwo Polski w piłce nożnej oraz przybliża okoliczności zdobycia mistrzowskiej korony.
Pierwsze najcenniejsze sukcesy piłkarzy Śląska związane są właśnie z osobą trenera Żmudy. Zbudował zespół, który sięgnął po pierwsze w historii klubu mistrzostwo Polski w piłce nożnej. Do dziś podkreśla się niejednokrotnie, że dla Śląska okazał się postacią tej miary, jaką dla reprezentacji był Kazimierz Górski...
Dla wrocławskich kibiców i sympatyków drużyny Śląska na zawsze jest i będzie bohaterem, dzięki któremu Wrocław przeżywał najwspanialsze momenty w dziejach klubu. To dzięki niemu Janusz Sybis, Tadeusz Pawłowski i pozostali piłkarze byli na ustach nie tylko sympatyków futbolu w naszym mieście. Mimo wszystko jest to postać nie wszystkim znana i dlatego warto opowiedzieć o Władysławie Żmudzie - (nie)zapomnianym bohaterze Wrocławia. Przybliżmy zatem sylwetkę głównego bohatera wystawy:
Władysław Jan Żmuda (ur. 10.02.1939 roku w Rudzie Śląskiej) - od 13 roku życia był związany ze Slavią Ruda Śląska, z którą to drużyną zajął w sezonie 1961/1962 szóste miejsce w II lidze. Dobrymi występami zwrócił na siebie uwagę włodarzy wówczas również drugoligowego Śląska Wrocław i gdy jesienią 1962 r. otrzymał powołanie do wojska, trafił do wrocławskiego klubu. W latach 1962-1971 był podstawowym piłkarzem Śląska Wrocław, filarem jego defensywy, a w latach 1963-1965 kapitanem drużyny. Jako piłkarz doświadczył zarówno smaku zwycięstwa, gdy w 1964 r. Śląsk Wrocław awansował do piłkarskiej ekstraklasy, a także musiał przełknąć gorycz porażki, jaką był spadek do II ligi 5 lat później. W 1971 r. Władysław Żmuda zakończył karierę piłkarską i wraz z nowym sezonem został pierwszym trenerem swoich dotychczasowych kolegów z boiska. Dwa lata później doprowadził Śląsk z powrotem do I ligi, w 1976 r. zdobył dla wrocławian Puchar Polski, a rok później mistrzostwo Polski. Za kadencji trenera Władysława Żmudy Śląsk Wrocław udanie zadebiutował także w europejskich pucharach. W latach 1975-1977 Śląsk osiągnął ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów i III rundę Pucharu UEFA.
Pod koniec 1977 r. Władysław Żmuda odszedł ze Śląska i objął znajdującą się w kryzysie drużynę Górnika Zabrze. Nie udało mu się uchronić zasłużonego klubu przed spadkiem z ekstraklasy, jednak już po roku doprowadził go z powrotem do najwyższej klasy rozgrywek piłkarskich. W latach 1981-1985 prowadził Widzew Łódź zdobywając z tym klubem tytuł mistrza Polski i dwukrotnie wicemistrzostwo. W sezonie 1982/1983 dotarł do półfinału Pucharu Europy w ćwierćfinale eliminując najlepszy klub przełomu lat 70. i 80. XX w. - Liverpool FC. Po zakończeniu pracy w Widzewie prowadził GKS Katowice (dwa tytuły wicemistrza Polski) oraz Ruch Chorzów. W sezonie 1990/1991 pracował w Tunezji doprowadzając Espérance Tunis do tytułu mistrza tego kraju. Po powrocie do Polski przez krótki czas trenował piłkarzy Widzewa Łódź.
W 1992 r. zdecydował się zakończyć trenerską karierę i zająć się pracą naukową. W 2002 r. na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach obronił pracę doktorską "Prognostyczność wskaźników koordynacyjnych zdolności motorycznych w selekcji piłkarzy nożnych do specjalistycznego etapu szkolenia sportowego". Jest także współautorem (wraz z Ryszardem Panfilem) książki "Nauczanie gry w piłkę nożną". Obecnie przebywa na emeryturze, jednak wciąż prowadzi zajęcia na uczelni, a także analizuje i komentuje mecze piłkarskie. Mieszka w Zabrzu.
Wszystkie sukcesy trenera Władysława Żmudy nie byłyby możliwe bez wsparcia małżonki Kariny, która podczas ogromu zajęć męża wzięła na siebie ciężar prowadzenia domu i wychowywania córek - Łucji i Anity. Pani Karina Żmuda jest absolwentką AWF w Warszawie. Państwo Żmudowie poznali się jednak nie na uczelni, lecz dużo wcześniej na obozie łyżwiarskim. Starsza córka - dr Łucja Płatek - od 1993 r. jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym AWF w Katowicach w Zakładzie Pływania i Ratownictwa Wodnego. Jej mąż - Artur Płatek - jest byłym piłkarzem i trenerem piłkarskim. Młodsza córka Anita pracuje w gimnazjum w Zabrzu. Podobnie jak siostra ukończyła katowicką AWF. Państwo Karina i Władysław Żmudowie posiadają troje wnucząt: Aleksandra, Julię i Maję.
Pierwsze najcenniejsze sukcesy piłkarzy Śląska związane są właśnie z osobą trenera Żmudy. Zbudował zespół, który sięgnął po pierwsze w historii klubu mistrzostwo Polski w piłce nożnej. Do dziś podkreśla się niejednokrotnie, że dla Śląska okazał się postacią tej miary, jaką dla reprezentacji był Kazimierz Górski...
Dla wrocławskich kibiców i sympatyków drużyny Śląska na zawsze jest i będzie bohaterem, dzięki któremu Wrocław przeżywał najwspanialsze momenty w dziejach klubu. To dzięki niemu Janusz Sybis, Tadeusz Pawłowski i pozostali piłkarze byli na ustach nie tylko sympatyków futbolu w naszym mieście. Mimo wszystko jest to postać nie wszystkim znana i dlatego warto opowiedzieć o Władysławie Żmudzie - (nie)zapomnianym bohaterze Wrocławia. Przybliżmy zatem sylwetkę głównego bohatera wystawy:
Władysław Jan Żmuda (ur. 10.02.1939 roku w Rudzie Śląskiej) - od 13 roku życia był związany ze Slavią Ruda Śląska, z którą to drużyną zajął w sezonie 1961/1962 szóste miejsce w II lidze. Dobrymi występami zwrócił na siebie uwagę włodarzy wówczas również drugoligowego Śląska Wrocław i gdy jesienią 1962 r. otrzymał powołanie do wojska, trafił do wrocławskiego klubu. W latach 1962-1971 był podstawowym piłkarzem Śląska Wrocław, filarem jego defensywy, a w latach 1963-1965 kapitanem drużyny. Jako piłkarz doświadczył zarówno smaku zwycięstwa, gdy w 1964 r. Śląsk Wrocław awansował do piłkarskiej ekstraklasy, a także musiał przełknąć gorycz porażki, jaką był spadek do II ligi 5 lat później. W 1971 r. Władysław Żmuda zakończył karierę piłkarską i wraz z nowym sezonem został pierwszym trenerem swoich dotychczasowych kolegów z boiska. Dwa lata później doprowadził Śląsk z powrotem do I ligi, w 1976 r. zdobył dla wrocławian Puchar Polski, a rok później mistrzostwo Polski. Za kadencji trenera Władysława Żmudy Śląsk Wrocław udanie zadebiutował także w europejskich pucharach. W latach 1975-1977 Śląsk osiągnął ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów i III rundę Pucharu UEFA.
Pod koniec 1977 r. Władysław Żmuda odszedł ze Śląska i objął znajdującą się w kryzysie drużynę Górnika Zabrze. Nie udało mu się uchronić zasłużonego klubu przed spadkiem z ekstraklasy, jednak już po roku doprowadził go z powrotem do najwyższej klasy rozgrywek piłkarskich. W latach 1981-1985 prowadził Widzew Łódź zdobywając z tym klubem tytuł mistrza Polski i dwukrotnie wicemistrzostwo. W sezonie 1982/1983 dotarł do półfinału Pucharu Europy w ćwierćfinale eliminując najlepszy klub przełomu lat 70. i 80. XX w. - Liverpool FC. Po zakończeniu pracy w Widzewie prowadził GKS Katowice (dwa tytuły wicemistrza Polski) oraz Ruch Chorzów. W sezonie 1990/1991 pracował w Tunezji doprowadzając Espérance Tunis do tytułu mistrza tego kraju. Po powrocie do Polski przez krótki czas trenował piłkarzy Widzewa Łódź.
W 1992 r. zdecydował się zakończyć trenerską karierę i zająć się pracą naukową. W 2002 r. na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach obronił pracę doktorską "Prognostyczność wskaźników koordynacyjnych zdolności motorycznych w selekcji piłkarzy nożnych do specjalistycznego etapu szkolenia sportowego". Jest także współautorem (wraz z Ryszardem Panfilem) książki "Nauczanie gry w piłkę nożną". Obecnie przebywa na emeryturze, jednak wciąż prowadzi zajęcia na uczelni, a także analizuje i komentuje mecze piłkarskie. Mieszka w Zabrzu.
Wszystkie sukcesy trenera Władysława Żmudy nie byłyby możliwe bez wsparcia małżonki Kariny, która podczas ogromu zajęć męża wzięła na siebie ciężar prowadzenia domu i wychowywania córek - Łucji i Anity. Pani Karina Żmuda jest absolwentką AWF w Warszawie. Państwo Żmudowie poznali się jednak nie na uczelni, lecz dużo wcześniej na obozie łyżwiarskim. Starsza córka - dr Łucja Płatek - od 1993 r. jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym AWF w Katowicach w Zakładzie Pływania i Ratownictwa Wodnego. Jej mąż - Artur Płatek - jest byłym piłkarzem i trenerem piłkarskim. Młodsza córka Anita pracuje w gimnazjum w Zabrzu. Podobnie jak siostra ukończyła katowicką AWF. Państwo Karina i Władysław Żmudowie posiadają troje wnucząt: Aleksandra, Julię i Maję.