45 lat od mistrzostwa Polski juniorów

8 lipca 1979 roku lat temu drużyna Śląska Wrocław U-19 zdobyli - jedyny w dotychczasowej historii klubu - tytuł mistrzowski. Podopieczni Władysława Poręby w finale mistrzostw Polski juniorów starszych pokonali 2:1 Siarkę Tarnobrzeg.


Juniorzy Śląska po zdobyciu mistrzostwa Polski, Stadion Chorzowianki, 8 lipca 1979 r. Stoją od lewej: trener Władysław Poręba, Zenon Piotrowski, Waldemar Prusik, Jerzy Matys, Grzegorz Pietrzak, Stanisław Leśniarek, Krzysztof Urbaniak, Jacek Pluciński i trener koordynator Antoni Borkowski. W dolnym rzędzie: Waldemar Tęsiorowski, Mirosław Pękala, Andrzej Michalak, Marek Nocuń i Ryszard Tarasiewicz.

Trudne początki

 

Przez pierwsze lata istnienia naszego klubu sekcja piłki nożnej posiadała tylko drużynę seniorów. Dopiero w połowie lat 50. pomyślano o szkoleniu grup młodzieżowych. Pierwszym trenerem młodych piłkarzy Wojskowych był Kazimierz Przymeński. Popularny Kajtek do 1955 roku równocześnie grał w pierwszej drużynie seniorów CWKS-u Wrocław, czyli ówczesnego Śląska i pracował z młodzieżą. Po zawieszeniu butów na kołku poświęcił się już tylko pracy trenerskiej. W 1964 roku wyjechał do Francji, z której po II wojnie światowej wrócił do Polski.

 

 

W sezonie 1964/65 juniorzy Śląska po zdobyciu mistrzostwa województwa wrocławskiego walczyli z Polonią Świdnica o mistrzostwo okręgu. Niestety, przegrali trzeci decydujący pojedynek przez niefrasobliwość swojego bramkarza. Mimo tego potknięcia wicemistrzostwo okręgu juniorów było wówczas największym osiągnięciem w dziejach sekcji piłkarskiej Śląska. W tej drużynie grali między innymi Romuald Szukiełowicz i Bogdan Wiśniewski. W kolejnym sezonie juniorzy Śląska zdobyli mistrzostwo okręgu, ale nie zdołali przebić się do strefy medalowej.

Srebrne i brązowe medale

 

Na pierwszy medal mistrzostw Polski juniorów przyszło nam czekać do 1977 roku. Seniorzy świętowali jeszcze świeżo zdobyty tytuł mistrzowski. A juniorzy 3 lipca na stadionie Piasta w Cieszynie rozegrali finałowy pojedynek o mistrzostwo Polski. Przegrali wówczas 0:1 z Polonią Warszawa. Kapitanem Wojskowych był Andrzej Kuryj. Rok później podopieczni Władysława Poręby wzmocnieni kilkoma młodszymi kolegami zdobyli brązowy medal mistrzostw Polski. W meczu o awans do finału Śląsk prowadząc 1:0 przegrał 1:2 z Polonią Bytom. W meczu o trzecie miejsce Wojskowi pokonali Sandecję Nowy Sącz.

 

 

Po srebrze i brązie młodzi wrocławianie marzyli o złocie i cel osiągnęli w następnym sezonie 1978/79. Juniorzy Śląska w drodze do finału mistrzostw Polski wygrali swoją dolnośląską ligę juniorów. Następnie w eliminacjach strefowych w dwumeczu pokonali Zagłębie Lubin. Na przełomie czerwca i lipca 1979 roku juniorzy Śląska wygrali turniej półfinałowy mistrzostw Polski w Łodzi. Wrocławska młodzież zwyciężyła 3:1 gospodarzy ŁKS Łódź, 1:0 Wisłę Kraków i bezbramkowo zremisowała z Zawiszą Bydgoszcz. Drugi turniej półfinałowy odbył się w Poznaniu. Zwyciężyli go juniorzy Siarki Tarnobrzeg, pokonując 2:0 Wartę Poznań i 3:0 Mazovię Ciechanów oraz remisując 2:2 z Unią Oświęcim.

Na fotografii Władysław Poręba 

 

8 lipca 1979 roku w finale mistrzostw Polski Śląsk w Chorzowie pokonał 2:1 Siarkę Tarnobrzeg. Bramki dla wrocławian zdobyli Pękala oraz Leśniarek. Wojskowi byli faworytem tego pojedynku i nie zawiedli. Śląsk w tym meczu zagrał w składzie: Grzegorz Pietrzak, Waldemar Tęsiorowski, Zenon Piotrowski, Stanisław Leśniarek, Jerzy Matys, Waldemar Prusik, Mirosław Pękala, Marek Nocuń (78 Ryszard Tarasiewicz), Jacek Pluciński (kapitan drużyny), Krzysztof Urbaniak i Andrzej Michalak.

 

Pierwotnie mecz planowano rozegrać na Stadionie Śląskim w Chorzowie, jednak ze względu na fatalne warunki atmosferyczne (duże opady deszczu) w celu zachowania dobrego stanu murawy w ostatniej chwili finał przeniesiono na stadion Chorzowianki. W kadrze mistrzowskiego zespołu byli również: bramkarze Waldemar Kęćko i Tomasz Szypuła oraz Janusz Zalewski, Piotr Guzowski, Wojciech Szczepański, Dariusz Kustanowicz i Bogdan Kaniewski. W drużynie grali juniorzy z roczników 1960 i 1961, uzupełniani przez kilku juniorów młodszych z rocznika 1962. Trenerem mistrzowskiej jedenastki był Władysław Poręba, trenerem-koordynatorem Antoni Borkowski a kierownikiem drużyny podpułkownik Aleksander Mazuń.