Czas zmian

Obecnie legioniści są wiceliderami, mając cztery punkty więcej od piątego w tabeli Śląska. Cały Wrocław wierzy jednak, że po niedzielnym spotkaniu przewaga stopnieje do jednego oczka, a wtedy w rozgrywce o mistrzostwo Polski przestanie mówić się już tylko o drużynach z Warszawy i Poznania. Liderujący Lech przed tygodniem pokazał, jak wygrać z podopiecznymi Henniga Berga i WKS musi zrobić wszystko, by powtórzyć wyczyn Kolejorza.

Nie będzie o to jednak łatwo, wszak wrocławianie czterokrotnie w tym sezonie mierzyli się z aktualnym mistrzem i ani jednego meczu nie wygrali. Nie wygrali, ale saga pojedynków Śląska i Legii w obecnych rozgrywkach jest jedną z najciekawszych w ekstraklasie. By chociaż pokrótce przypomnieć o dotychczasowych starciach absolutnie konieczny jest osobny akapit…

Jesienią, na Łazienkowskiej, oglądaliśmy najlepszy ligowy mecz rundy zasadniczej. Po kapitalnej walce goście ulegli 3:4, ale pokazali w Warszawie znacznie więcej niż takie firmy jak Trabzonspor czy Metalist Charków, które Legia w tamtym czasie biła u siebie w Lidze Europy. Następna odcinek serialu „Śląsk-Legia” to ćwierćfinał Pucharu Polski. Najpierw 1:1 we Wrocławiu po wyrównującym golu Marco Paixao w końcówce, a potem powtórka tego wyniku w Warszawie, dogrywka i rzuty karne. Dwa pudła portugalskich braci, refleks Kuciaka i to gospodarze cieszyli się z awansu do półfinału rozgrywek, które ostatecznie wygrali. Ligowy rewanż na wrocławskim stadionie przyniósł najmniej emocji - goście triumfowali 3:1, głównie dzięki świetnie egzekwowanym rzutom rożnym, po których strzelili dwie bramki.

Obecnie Legia wydaje się być w niższej dyspozycji, niż wtedy, gdy przyjeżdżała do stolicy Dolnego Śląska na ligowy rewanż. Gracze Henniga Berga nie są już zdecydowanym faworytem do tytułu, co dobitnie pokazał ostatni mecz z Lechem. Dopiero gdy zrobiło się 0:2 warszawianie ruszyli do ataków, jednak stać ich było tylko na jedną bramkę. Porażka strąciła ich z fotela lidera i w (wydawało się) pewnie zmierzającej po dublet maszynie, mogła zacząć rodzić się niepewność. Strata punktów we Wrocławiu może okazać się „języczkiem u wagi” w rywalizacji warszawsko-poznańskiej.

Jeśli Śląsk zdołałby w niedzielę wygrać, zdecydowanie wkroczyłby w tę rywalizację, pokazując, że zdanie „dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe” chyba nigdy nie straci na ważności. Chociaż wiosna w wykonaniu podopiecznych Tadeusza Pawłowskiego nie była najlepsza, a rundę finałową zaczęli od remisu z Jagiellonią -  która zachowała dwupunktową przewagę - wygrana z warszawianami byłaby niezwykle silnym impulsem na końcówkę sezonu. Podział tabeli i punktów po rundzie zasadniczej powoduję, że dwie wygrane z rzędu mogą wywindować drużynę znacznie wyżej, a dwie porażki znacznie pogorszyć sytuację. A nie ma już za dużo czasu, by ją potem naprawiać…

Do Wrocławia przyjeżdża najlepsza polska drużyna ostatnich lat, jednak Śląsk nie raz pokazał już, że przed nią „nie pęka”. I nie pęknie nawet teraz, gdy został osłabiony wykluczeniem z powodu żółtych kartek podstawowych obrońców - Pawła Zielińskiego i Mariusza Pawelca. W Białymstoku obaj dostali czwarte „żółtko” i trener Pawłowski musi szukać zastępstw. Na szczęście do zdrowia wrócił już Brazylijczyk Dudu, a na środku obrony dobrze radzi sobie nominalny pomocnik, Tomasz Hołota. W zespole z Warszawy zawieszony jest Michał Kucharczyk, więc w Warszawie szukają innych rozwiązań nie w obronie, a w ofensywie.

Niedzielny mecz może zdefiniować końcówkę sezonu dla WKS-u. Wygrana przesunie Trójkolorowych do walki nawet o mistrzostwo, porażka utrudni starania o europejskie puchary. Wykorzystując jednak kolejny z piłkarskich bon motów -  „mecz można wygrać, przegrać albo zremisować”. By przekonać się, która z tych trzech opcji przypadnie w udziale Śląskowi, zapraszamy w niedzielę o 18 na Stadion Wrocław.