Słowik: Przełamać barierę bólu

 

Na pewno teraz jest większa intensywność treningów, to największa różnica. Trenujemy ciężko i dwa razy dziennie. Same ćwiczenia bramkarskie są dosyć podobne. Na pewno plan jest dobrze przygotowany, mamy w sztabie fachowca, Krzysztofa Osińskiego. Obyśmy ten plan w pełni i jak najlepiej zrealizowali, a wtedy będą tego owoce w rundzie wiosennej.

Na pewno cały czas się poznajemy, bo jesteśmy razem dopiero kilka dni. Pierwsze odczucie jest bardzo pozytywne. Z pewnością jest to osoba z dużym autorytetem, ma nieprzeciętne CV. Cieszymy się na dalszą współpracę i jesteśmy ciekawi kolejnych dni. Bo ona dopiero się tak naprawdę zaczyna. Myślę, że wspólnie, jako Śląsk, możemy zrobić duży progres z tym szkoleniowcem.

Na pewno nasza współpraca układa się dobrze. Nawet bardzo dobrze. Ja osobiście cieszę się, że nadal będę miał możliwość pracy z trenerem. Nic tylko jak najwięcej czerpać ze wspólnych treningów, analiz i nadal się rozwijać. To najważniejsze, by rozwijać się indywidualnie, a to wpływa na wyższy poziom rywalizacji w zespole i większą jakość drużyny.

Pamiętam, że, będąc w Jagiellonii, mieliśmy zimą obóz na Litwie. Była sroga zima. To chyba się działo za czasów trenera Hajty. Zresztą, Białystok leży w najmroźniejszym regionie Polski, więc można się było przyzwyczaić. Z pewnością to są całkiem inne przygotowania od tych w ciepłych krajach, w Turcji, na Cyprze itp. Tam ma się większą przyjemność z samej gry, jest  lepsza pogoda, naturalna trawa. W naszym regionie zimą często musimy trenować na sztucznej murawie. A to dla stawów nie jest naturalne i obojętne, organizm dostaje mocno w kość. To są dwa różne obozy, różne plany i cele.

W trakcie sezonu zdarzają się mniejsze czy większe urazy. Trzeba jednak przełamać barierę bólu. Każdy z chłopaków w drużynie może powiedzieć, że z urazami, czy też „na blokadzie”, grał z pewnością nie jeden mecz. Jesienią zdarzyło mi się grać kika meczów ze złamanym palcem. Kontuzję odniosłem na rozgrzewce przed starciem z Legią i potem zagrałem w jeszcze kilku spotkaniach, do momentu aż palec się zrósł. Z kolei pod koniec rundy naderwałem mięsień czworogłowy. Zaleczyłem to, ale jednak nie w stu procentach i grałem na lekach przeciwbólowych. Na szczęście od stycznia jest już wszystko dobrze i mam nadzieję, że zdrowie będzie dopisywać przez całą wiosnę.

Znam swoją wartość i takie rzeczy nie mają na mnie wpływu. Wiem, że jestem dobrym bramkarzem, ale na każdym kroku powtarzam, że zdrowa rywalizacja pomaga całemu zespołowi. Gdy bronił Kuba to ja trzymałem za niego kciuki, by te mecze były dobre i zwycięskie dla Śląska. Kilkakrotnie powtarzałem, że najbardziej zależy mi na dobru zespołu i całego klubu. W tamtej sytuacji też o tym myślałem.