W Śląsku Wrocław i Lechii Gdańsk

Adam Tokarz to pierwszy piłkarz występujący w obu klubach. Napastnik ten był wychowankiem Stali Oława. Do Śląska przyszedł z Moto Jelcza Oława. Zadebiutował w naszym klubie w listopadzie 1967 roku w meczu z Zagłębiem Sosnowiec (0:0). Wiosną 1968 roku strzelił dla Wojskowych pięć bramek w lidze, w następnym sezonie już tylko jedną. Po występach w Śląsku przeszedł do Górnika Wałbrzych. Wiosną 1971 roku awansował z tym klubem do II ligi. Do gdańskiej Lechii trafił po spadku wałbrzyszan do III ligi późną jesienią 1973 roku. W barwach klubu z Traugutta występował niecały rok. Następnie przeszedł do drugiego gdańskiego klubu, czyli Stoczniowca, gdzie grał przez cztery sezony aż do zakończenia kariery. W Górniku i dwóch gdańskich klubach rozegrał ponad 120 meczów na zapleczu ekstraklasy. Po zawieszeniu butów na kołku pracował z grupami młodzieżowymi w Stoczniowcu. Adam Tokarz zmarł w listopadzie 2014 roku w Gdańsku.

Jan Erlich był wychowankiem Arki Gdynia. Znany jako bardzo wszechstronny i pracowity zawodnik. Najczęściej występował w środku pola. Do Śląska trafił latem 1973 roku, ale nie uzyskał zgody Arki na ten transfer i po rocznym zawieszeniu zadebiutował dopiero latem 1974 roku. Swoją postawą na boisku szybko zdobył sympatię fanów Śląska. W 1976 roku, grając w barwach naszego klubu, zdobył Puchar Polski a rok później mistrzostwo Polski. W tymże 1977 roku dwukrotnie zagrał w reprezentacji Polski. Po czterech latach gry w barwach Śląska, w wieku 31 lat wrócił w rodzinne strony i latem 1978 roku zasilił gdańską Lechię. Przy Traugutta spędził trzy sezony, zapadając w pamięć kibiców jako zdobywca wielu ważnych i pięknych bramek. Niestety, nie zdołał z Lechią powrócić do ekstraklasy. W 1981 roku wyjechał do Szwecji, gdzie kontynuował karierę w Degerfors IF. Nie wrócił już do Polski. Zmarł w 1995 roku w Szwecji i tam został pochowany.

Mirosław Pękala był pierwszym piłkarzem, który zagrał w obu klubach na poziomie Ekstraklasy. Można go opisać jako wielki, ale niestety, niespełniony talent. Zaliczył prawie sto meczów w reprezentacjach juniorskich, ale tylko sześć w pierwszej. W Śląsku zadebiutował w sierpniu 1977 roku w meczu z Ruchem mając niecałe 16 lat. Zdobył w barwach naszego klubu mistrzostwo Polski juniorów w 1979 i dwukrotnie wicemistrzostwo seniorów w 1978 i 1982. Miał na swoim koncie także wicemistrzostwo Europy juniorów z 1980 roku. Niestety, ciągłe problemy wychowawcze i spowodowanie jesienią 1984 wypadku samochodowego spowodowały jego dyskwalifikację. Do Lechii ściągnął go wiosną 1985 roku trener Wojciech Łazarek. W Gdańsku odbudował formę i zagrał wiele bardzo dobrych meczów na poziomie Ekstraklasy. Niestety, w czerwcu 1988 przeżył z Lechią degradację do II ligi, a jego niesportowy tryb życia spowodował kolejną dyskwalifikację i przedwczesne zakończenie kariery. Latem 1989 roku próbował jeszcze wrócić do Śląska, ale po raz kolejny nie wykorzystał danej mu szansy.
 
Bolesław Błaszczyk latem 1980 roku w wieku 16 lat trafił do pierwszego zespołu Lechii. Jesienią zadebiutował, w wówczas drugoligowej Lechii, w meczu Pucharu Polski z Zawiszą Bydgoszcz. W sezonie 1980/81 w lidze zagrał łącznie w 6 meczach, a w pierwszej jedenastce wybiegł w meczu ostatniej kolejki przeciwko Moto-Jelcz Oława. W tym okresie został powołany do reprezentacji Polski U-17 kierowanej przez Mieczysława Broniszewskiego. Sezon 1981/82 nie był dla niego udany. Lechia po bardzo słabej grze spadła do III ligi a Błaszczyk w marcu złamał nogę podczas meczu kadry juniorów w stolicy Uzbekistanu - Taszkiencie. W III lidze w barwach Lechii grał tylko jesienią 1982 roku. Chcąc dalej występować w reprezentacji musiał poszukać klubu z wyższej klasy rozgrywkowej, dlatego wiosną 1983 r. trafił do Bałtyku Gdynia. Tym samym nie zagrał w barwach Lechii w meczach decydujących o zdobyciu Pucharu Polski. Nie wystąpił w dwumeczu z Juventusem i nie wywalczył z biało-zielonymi awansu do II ligi a wiosną 1984 roku do Ekstraklasy. Jednak z reprezentacją Polski, w której grał w podstawowym składzie, zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata U-20 w Meksyku. W przerwie zimowej sezonu 1984/85 w ramach służby wojskowej trafił do Śląska. Mimo dobrej gry w rezerwach, nie dostał szansy na debiut w pierwszej jedenastce WKS-u i wrócił do Bałtyku.
 
Tomasz Unton to urodzony w Szczecinie wychowanek Arki Gdynia, występujący na pozycji pomocnika. W trakcie sezonu 1987/88 przeszedł do Lechii Gdańsk. Wiosną 1988 roku zaliczył osiem meczów na poziomie ekstraklasy i spadł z Lechią do II ligi. Jednak po degradacji został w klubie i w barwach biało-zielonych występował na drugim froncie przez ponad sześć sezonów. Wiosną 1995 roku przeszedł do Legii Warszawa i zdobył z nią mistrzostwo i Puchar Polski. Jesienią 1995 roku wrócił do Lechii, ale już sfuzjowanej z Olimpią. Niestety, mimo starań przeżył w Gdańsku po raz drugi gorycz degradacji z Ekstraklasy. Rok później znów zaliczył spadek z najwyższej klasy rozgrywkowej, tym razem w barwach naszego klubu. W Śląsku wiosną 1997 roku zagrał w siedmiu meczach ligowych. W 2009 roku został trenerem grup młodzieżowych Lechii, później pracował z rezerwami Biało-Zielonych. Jesienią 2014 roku - po zwolnieniu Joaquima Machado - przez prawie dwa miesiące wspólnie z Maciejem Kalkowskim prowadził pierwszy zespół gdańskiej Lechii. 

Grzegorz Szamotulski to wychowanek Lechii, utalentowany bramkarz, znany z bardzo dobrej gry na przedpolu. 13-krotny reprezentant Polski w barwach Legii (1996-98) i Amiki (2003). Niestety, nie zagrał w barwach macierzystego klubu w oficjalnym meczu. W trakcie sezonu 1993/94 przeszedł do Legii, skąd został wypożyczony do Hutnika Warszawa. Od jesieni 1996 do 1999 był już podstawowym bramkarzem stołecznej Legii. Do Wrocławia trafił ponad wiosną 2001 po niezbyt udanych wojażach w Grecji, gdzie występował w PAÓK-u Saloniki. W naszym klubie zagrał w 8 meczach. Miał wówczas ratować dla Śląska Ekstraklasę, ale sztuka ta mu się udała. Niestety dla WKS-u, latem 2001 roku odszedł do Amiki Wronki, gdzie zbierał bardzo dobre recenzje a Śląsk wiosną 2002 spadł do II ligi. 

Sebastian Mila zadebiutował w Śląsku 9 sierpnia 2008 roku w meczu przeciwko … Lechii (1:1). W barwach gdańszczan zdobył wicemistrzostwo Europy U-16 w 1999 roku i mistrzostwo Europy U-18 w 2001. Zawodnik do dziś podkreśla, że bardzo dużo zawdzięcza Lechii, jak i trenerowi Globiszowi, który ściągnął go do Gdańska. Niestety, trafił na bardzo trudny okres w dziejach biało-zielonych. Latem 1998 roku w związku z poważnymi problemami finansowymi i organizacyjnymi klubu z ulicy Traugutta, doszło do fuzji Lechii z drugą gdańską drużyną Polonią. W marcu 2000 Mila zadebiutował w II lidze w seniorach Lechii/Polonii. W sezonie 2000/01 - mimo dobrej postawy na boisku - nie zdołał uchronić klubu przed spadkiem do III ligi. 19-letni zawodnik, chcąc dalej się rozwijać i grać na wyższym poziomie ligowym latem 2001 postanowił przejść do II-ligowego Orlenu Płock, skąd zimą trafił do Groclinu Grodzisk. Tam jego kariera nabrała rozpędu. W 2008 roku za namową trenera Tarasiewicza przeszedł do Śląska - ówczesnego beniaminka ekstraklasy. W ciągu trzech sezonów zdobył z WKS-em trzy medale mistrzostw Polski: złoty (2012), srebrny (2011) i brązowy (2013). Ponadto wywalczył z nim Puchar Ekstraklasy (2009), Superpuchar (2012) i dotarł do finału Pucharu Polski (2013). Przyczynił się do awansu polskiej reprezentacji na Mistrzostwa Europy we Francji w 2016. W październiku 2014 w pamiętnym meczu z Niemcami strzelił bramkę ustalając wynik spotkania na 2:0. Na początku 2015 postanowił wrócić do gdańskiej Lechii – klubu, do którego trafił mając 15 lat. W 2018 roku Sebastian Mila zakończył karierę piłkarską.

Mateusz Machaj to bratanek Stefana - piłkarza Śląska z lat 80. ubiegłego wieku. W ekstraklasie zadebiutował jesienią 2008 roku w barwach Lecha Poznań. Latem 2011 roku z Chrobrym Głogów awansował do nowej II ligi (III poziom rozgrywkowy). Następnie trafił do Lechii Gdańsk i po trzech latach przerwy ponownie zagrał w ekstraklasie. W składzie gdańszczan widział go ówczesny trener Biało-Zielonych Bogusław Kaczmarek. Jednak w połowie 2013 roku przejął Lechię Michał Probierz i Machaj nie dostawał zbyt wielu okazji, by pokazać swoje piłkarskie umiejętności. Na początku 2014 roku przeszedł do Śląska. W barwach wrocławskiego klubu zadebiutował w marcu w wygranym 1:0 wyjazdowym pojedynku z Cracovią. Jesienią 2015 roku głównie z powodu kontuzji zagrał tylko w trzech meczach ligowych. W styczniu 2016 Śląsk nie przedłużył z nim kontraktu i Machaj wrócił do Chrobrego. Jego młodszy brat Bartosz wiosną 2015 roku występował w rezerwach Śląska.

Wojciech Pawłowski jest wychowankiem Bałtyku Koszalin i ma na koncie występy w reprezentacji Polski U-19 i U-21. W 2010 roku przeszedł do Lechii Gdańsk. Początkowo grał w zespole Młodej Ekstraklasy i w rezerwach klubu z Trójmiasta, by w sezonie 2011/12 zaliczyć w Lechii 16 występów w ekstraklasie. Następnie przeszedł do włoskiego Udinese.  W barwach Biało-Czarnych, jak i kolejnego klubu, czyli US Latiny był tylko rezerwowym. Na początku 2014 roku został z Udinese wypożyczony do Śląska. We Wrocławiu miał się odbudować i zacząć grać, co nie udawało mu się we Włoszech. Wiosną był jednak rezerwowym także w WKS-ie, będąc słabszym od Mariana Kelemena. Jesienią 2014 r. przymierzany do roli pierwszego golkipera Śląska, jednak stracił miejsce w bramce na rzecz Pawełka. W zimowym okienku transferowym przeszedł do Bytovii Bytów, w barwach której wiosną zagrał w pięciu meczach na zapleczu ekstraklasy. Jesienią pozostawał bez klubu i trenował z Udinese. Na początku 2016 trafił do Rozwoju Katowice, z którym spadł do II ligi. Następnie bronił barw Górnika Zabrze i Widzewa Łódź.

Piłkarze Śląska i Lechii:

1.      Błażej Augustyn: Śląsk 2003-04 (juniorzy), Lechia 2017-20

2.     Bolesław Błaszczyk: Lechia 1980-82, Śląsk 1985(w) (rezerwy)

3.     Tomasz Borowiec: Śląsk 1996-97 (rezerwy) i 1999 (rezerwy), 2000(j) Lechia/Polonia 

4.     Piotr Bubiłek: Lechia/Polonia 2000(j), Śląsk 2001(j) 

5.     Michał Chrapek: Lechia 2015-17, Śląsk 2017-20

6.     Marcin Ciliński: Lechia/Olimpia 1995-96, Śląsk 1997-98

7.      Jan Erlich: Śląsk 1974-78, Lechia 1978-81

8.     Piotr Jacyna: Śląsk 1995(j) (bez gry), Lechia/Polonia 2000(j) 

9.     Marcin Janus: Lechia/Olimpia 1995(j) i Lechia 2005-06, Śląsk 1999-01

10.   Jerzy Kasalik: Śląsk 1969-70, Lechia 1975-76

11.    Jakub Kosecki: Lechia 2012(w), Śląsk 2017-18(j)

12.   Aleksandar Kovacević: Lechia 2015-16(j) i 2017(j), Śląsk 2017(w)

13.   Kamil Kowalczyk: Śląsk (wych) do 1994 (bez gry), Lechia/Olimpia 1995-96 i Lechia 1996(j)

14.   Maciej Kowalczyk: Śląsk 2000-01, Lechia 2008-09

15.   Grzegorz Krysiak: Śląsk 1999(w), Lechia/Polonia 2000(w)

16.   Mateusz Lewandowski: Śląsk 2017(w) i 2018(w), Lechia 2017(j) i 2018-19

17.    Daniel Łukasik: Lechia 2014-16 i 2017-19(j), Śląsk 2023-24

18.   Mateusz Machaj: Lechia 2011-13, Śląsk 2014(w)-15(j)

19.   Michał Mak: Lechia 2015-16(j), 2017(w) i 2018-19, Śląsk 2017-18

20.  Sebastian Mila: Lechia 1997-98 (juniorzy), Lechia/Polonia 1998-01 i Lechia 2015(w)-18, Śląsk 2008-14(j)

21.   Tomasz Moskal: Śląsk 1994-97, Lechia/Polonia 2000(j)

22.  Flavio Paixao: Śląsk 2014(w)-15(j), Lechia 2016(w)-23

23.  Marco Paixao: Śląsk 2013-15, Lechia 2016(w)-18

24.  Jacek Paszulewicz: Lechia/Polonia 1998(j), Śląsk 2001(w)

25.  Bartłomiej Pawłowski: Lechia 2014(j), 2015(j) i 2016-17, Śląsk 2020-21(j)

26.  Wojciech Pawłowski: Lechia 2010-12, Śląsk 2014 

27.   Mirosław Pękala: Śląsk 1977-84(j), Lechia 1985-88(j)

28.  Krzysztof Rusinek: Lechia (wych) do 1998 i 2004-06, Lechia/Polonia 1998-01, Śląsk 2007(w)

29.  Krzysztof Sadzawicki: Lechia/Olimpia 1995-96, Śląsk 1999-01

30.  Grzegorz Szamotulski: Lechia (wych) do 1993 (bez gry), Śląsk 2001(w)

31.   Adam Tokarz: Śląsk 1967-69, Lechia 1973-74

32.  Tomasz Unton: Lechia 1988-94 i Lechia/Olimpia 1995-96, Śląsk 1997(w)

33.  Dariusz Wojciechowski: Śląsk 1996-97, Lechia/Polonia 2001(w)

34.  Łukasz Zwoliński: Śląsk 2017(w), Lechia 2020(w)-23

35.  Dzidosław Żuberek: Śląsk 1998-99, Lechia/Polonia 2000(w)

36.  Mateusz Żukowski: Lechia 2015-17 (juniorzy) i 2017-21(j) (z przerwą), Śląsk od 2023(j) 

Uwaga: w zestawieniu uwzględniono piłkarzy, którzy przynajmniej w jednym klubie wystąpili w oficjalnym meczu pierwszej drużyny

Trenerzy Śląska i Lechii:

1.      Wojciech Łazarek: Lechia 1974-75 i 1985-86, Śląsk 1999

2.     Romuald Szukiełowicz: Śląsk 1989-91, 1995-96 i 2015-16, Lechia/Polonia 2000

3.     Zygmunt Czyżewski: Lechia (BOP Baltia) 1945-46, Śląsk 1960-61 

Piotr Stokowiec w rundzie jesiennej sezonu 2000/01 był zawodnikiem Śląska. Od wiosny 2018 roku do jesieni 2021 roku prowadził Lechię, z którą w 2019 roku zdobył Puchar Polski, Superpuchar oraz brązowy medal ekstraklasy.