Stiglec: Mecz w pucharach to jak trzy w lidze

 

Kiedy pierwszy raz usłyszałem, że będziemy tutaj na obozie, byłem bardzo szczęśliwy. Jestem z Zagrzebia i jak wylądowaliśmy tam na lotnisku, to moje serce było pełne. Miałem stamtąd naprawdę blisko do domu. Dobrze się tu czuję, jestem przyzwyczajony do takiego klimatu. Kilka razy byłem zresztą w tym mieście, nawet w tym samym hotelu.

 

 

Tutaj często przygotowuje się kadra U21 i kiedy ja byłem młody i dostawałem powołania do reprezentacji, to byliśmy tu na obozie. Zdarzyło się to również, gdy grałem w jednym z klubów, ale Sveti Martin na Muri nie jest bardzo popularnym miejscem na przygotowania wśród chorwackich zespołów. Choć niekiedy drużyny przyjeżdżają tutaj, bo mają dobre warunki i spokój. Bo tak naprawdę to nawet nie jest miasto, tylko wieś. Nie ma dużo ludzi, można skupić się na treningach i pracy.

 

 

Nie do końca na wakacje. To bardziej miejsce, do którego przyjeżdżasz na wolny weekend. Jeśli masz blisko, to warto przyjechać, pospacerować, zabrać dzieci, pójść na basen. Ale raczej nie na dłuższy urlop. Ja sam też niebyt często tu przyjeżdżałem, ponieważ z Zagrzebia miałem dwie godziny do morza. Jeżeli miałem więc więcej czasu, to wolałem podjechać nad morze.

 

 

Są wicemistrzem kraju, a to nie może być przypadek. Mają mocny, twardy zespół. Osijek jest bardzo konkretną drużyną, grają na wynik, mniej interesuje ich styl gry, ale sam rezultat. W kolejnym sezonie chcą sięgnąć po złoty medal, więc śmiało można powiedzieć, że to nasz najmocniejszy przeciwnik na obozie.

 

 

Nie pracowałem z tym szkoleniowcem, ale słyszałem od wielu piłkarzy, jakim jest trenerem, jak pracuje czy teraz w Chorwacji, czy również wcześniej w Ekstraklasie. Nie muszę dużo o nim mówić, bo jego wyniki mówią same za siebie. Wszędzie, gdzie trafił, potrafił osiągać naprawdę dobre rezultaty. Do tego zawodnicy bardzo go lubią i chwalą sobie współpracę z tym trenerem.

 

 

To prawda, prezes Boniek dzwonił do niego i pytał, jaką ma sytuację w klubie, jak wygląda jego obecna praca. Ale Bjelica był wtedy kilka miesięcy po podpisaniu umowy z Osijekiem i  nie chciał rezygnować z tego kontraktu w klubie.

 

 

Ambicje tam zawsze są wyższe, ale to trochę zależy od polityki klubu. Mają problem, bo w każdym kolejnym sezonie dokonują dużo zmian zawodników, systemu grania i to utrudnia im sięgnięcie po wyższe lokaty. Pod względem poziomu są jednak solidnym klubem ze średniej półki ligi chorwackiej. Grałem tam pięć lat temu, ale teraz nie poznam tego zespołu, bo tak dużo się zmieniło - jest inny trener, inni piłkarze.

 

 

Mają tam problem z kibicami, którzy próbują zarządzać klubem. Często dokonywane są zmiany prezesa, również trenera, dyrektora sportowego. Hajduk ma swoją wartość, mają najlepszych kibiców w Chorwacji, bardzo fanatycznych, zaangażowanych. I jest tam duża presja na wynik, sukcesy. Historycznie są bardzo mocni, ale przez ostatnie 10 lat chyba nic nie wygrali. Czasem grają w pucharach, ale to dla nich za mało, dlatego ciągle dokonują kolejnych zmian, licząc, że to da efekt. Jeżeli ciągle coś zmieniasz, to te zmiany nie przyniosą dobrego rezultatu.

 

 

To coś trochę innego niż mecze w lidze. Poznajesz inny styl gry, inną kulturę piłkarską. Zawsze grasz przeciwko najlepszym w poszczególnych krajach. To bardzo dobre i duże doświadczenie. Więcej da ci jeden mecz w kwalifikacjach europejskich pucharów niż trzy w lidze. Każde takie spotkanie buduje umiejętności i doświadczenie.

 

 

Mój klub to była wtedy Olimpija Ljubljana i pamiętam, że mieliśmy dwumecz 50:50, bardzo wyrównany. Rok wcześniej z tą drużyną przegrała Legia, wiedzieliśmy o tym, że czeka nas trudny przeciwnik. To klub, który w każdym roku gra w pucharach i do takich zespołów trzeba się porównywać i patrzeć, ile ci brakuje, czy możesz ich pokonać, na jakim jesteś poziomie. Jeśli jesteś dobrze przygotowany i wiesz, co masz robić, to możesz rywalizować z takimi drużynami jak równy z równym i wygrać.

 

 

Zawsze musisz mieć cel, ale to musi być ten najbliższy przeciwnik, ponieważ dziś każdy może wygrać z każdym. Nie ma sensu mówić o drugiej rundzie, gdy nie przeszliśmy jeszcze pierwszej. Śląsk ostatni raz grał w pucharach 6 lat temu, więc trzeba mieć świadomość, by iść krok po kroku, a nie na to, co będzie dalej.

 

 

Konkurencja nikomu nie szkodzi. Victor jest nowym zawodnikiem, ale normalne jest, że każdy walczy o swoje. W sezonie czeka nas wiele meczów i wszyscy dostaną swoją szansę. Nie czuję dyskomfortu ze względu na to, że jest nowy zawodnik na tę pozycję, chcę walczyć o swoje i zagrać jak najwięcej minut.

 

 

Nie miałem takiego komfortu czy świadomości, że zawsze będę w pierwszym składzie. Jeżeli nie gram dobrze - trener zawsze znajdzie inną opcję. Gdy zmieniliśmy ustawienie, to w końcówce sezonu faktycznie konkurencja akurat na tę pozycję była mniejsza, ale wcześniej, gdy graliśmy czwórką z tyłu, było kilku graczy, którzy mogli zagrać w tym miejscu. Teraz jest inaczej, mamy inny system, gramy 3-4-3 i w tej sytuacji potrzebuję konkurenta.

 

 

Jako wahadłowy masz większą odpowiedzialność i cały czas musisz pracować w obu kierunkach - do przodu i do tyłu. Cała strona jest twoja. Gdy grasz w czwórce, więcej czasu spędzasz w obronie, czasami idziesz do przodu. Nie jest to łatwa pozycja, ale mamy mocne treningi i nie będzie z tym problemu.

 

 

Trzeba pytać trenerów, czy mieliby taki plan. Sądzę, że jeśli potrafisz grać w piłkę, to dasz sobie radę, choć to oczywiście bardzo różne pozycje. Jeżeli byłaby potrzeba - mógłbym zagrać również tam.