W Śląsku Wrocław i w Wiśle Kraków

Antoni Rogoza to pierwszy i przez wiele lat jedyny, piłkarz grający w Wiśle i w Śląsku. Wychowanek Białej Gwiazdy występował na pozycji napastnika. W pierwszej drużynie, Wisły zadebiutował, w wieku zaledwie niecałych 18 lat pod koniec 1951 roku. W najwyższej formie był w sezonie 1957, gdy to w 21 meczach strzelił aż 15 bramek. W ciągu 11 sezonów spędzonych w Wiśle, wystąpił w jej barwach w 110 oficjalnych spotkaniach i zdobył 39 bramek. W 1961 przeszedł do BKS Bielsko-Biała, a stamtąd do Śląska Wrocław. W sezonie 1962 był najbardziej doświadczonym zawodnikiem naszej drużyny, wniósł dużo ładu i spokoju w linii ataku Śląska. Niestety, w maju 1962 w meczu z Zawiszą Bydgoszcz uległ poważnej kontuzji.

Artur Woźniak grał w krakowskim klubie przed i po wojnie, strzelając dla Białej Gwiazdy 102 gole w ekstraklasie. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. W tym zawodzie zadebiutował na Dolnym Śląsku pracując w Orle Ząbkowice. W 1956 r. wrócił do Wisły jako trener i przez dwa lata szkolił swoich młodszych kolegów. W styczniu 1969 roku został trenerem Śląska. Objął wrocławski klub po trenerze Głowackim w bardzo trudnym momencie, gdy Śląsk po fatalnej jesieni 1968 roku był ostatni w tabeli. Wiosną 1969 nie zdołał uratować ekstraklasy dla Wrocławia. Do utrzymania zabrakło zaledwie jednego punktu. Po degradacji został w Śląsku i prowadził go w następnym, już drugoligowym sezonie 1969/70. W rundzie jesiennej wojskowi grali nieźle, a trener dał szansę i wprowadził do pierwszej drużyny późniejszą legendę klubu Janusza Sybisa. Runda wiosenna nie była już tak udana i ostatecznie Śląsk skończył sezon na miejscu czwartym. 

Henryk Apostel przejął Wisłę po Kazimierzu Kmieciku wiosną 1996 i wywalczył z nią awans do ekstraklasy. W jego drużynie, nie było wielkich nazwisk. Ale znajdowali się w niej piłkarze młodzi i perspektywiczni. Dlatego zespół ten bez problemów utrzymał się w I lidze, choć już bez Apostela, którego wiosną zastąpił powracający na ławkę trenerską Wisły - Kmiecik. Apostel na początku lat 70. pod koniec swojej kariery, był piłkarzem wówczas drugoligowego Śląska. W 1984 wrócił na Oporowską już jako trener. W 1987 zdobył z naszym klubem Puchar i Superpuchar Polski. Prowadził też Śląsk w pamiętnym dwumeczu z Realem San Sebastian w PZP. Odszedł z klubu po nieudanej rundzie wiosennej sezonu 1987/88.

Paweł Adamczyk do Śląska trafił z Górnika Konin po awansie WKS-u do I ligi latem 1995. Wcześniej przez pięć sezonów występował we wrocławskiej Ślęzie. Po spadku Śląska z ekstraklasy przeszedł do Wisły Kraków i w sezonie 1997/98 zajął z nią trzecie miejsce w Polsce. Jesienią 1998 zagrał jeszcze w barwach Wisły w sześciu meczach ligowych, dzięki czemu może zapisać na swoje konto mistrzostwo Polski za sezon 1998/99. Z powodu problemów z wywalczeniem miejsca w pierwszej drużynie przeszedł w tym sezonie do Odry Wodzisław.

Wojciech Kaczmarek z naszym klubem wywalczył awans do ekstraklasy w 2008 i Puchar Ekstraklasy w 2009 roku. W 2010 r. zagrał w barwach Śląska tylko w jednym meczu ligowym. W styczniu 2011 r. podpisał dwuipółletni kontrakt z Cracovią, tym samym wracając po latach do Krakowa. Jeszcze jako junior grał bowiem z sukcesami w krakowskiej Wiśle. W 2000 roku zdobył z Białą Gwiazda mistrzostwo Polski juniorów starszych (U-19). W Cracovii występował przez półtora roku. Latem 2012 przeszedł do Zawiszy. Z bydgoszczanami awansował do ekstraklasy (2013) i zdobył Puchar Polski (2014).  

Orest Lenczyk do Wisły trafił po raz pierwszy w 1975, jako asystent Aleksandra Brożyniaka, by latem 1977 zastąpić go na tym stanowisku. W sezonie 1977/78 doprowadził Wisłę do, pierwszego od ponad ćwierć wieku, mistrzostwa Polski. W sezonie 1978/79 dotarł z krakusami do ćwierćfinału PEMK– odpowiednik dzisiejszej Ligi Mistrzów. Po tym sukcesie przyszedł do Śląska, zajmując z naszym klubem w sezonie 1979/80 medalowe trzecie miejsce w lidze. Do drużyny Białej Gwiazdy Lenczyk, wracał później, jeszcze trzykrotnie (w 1984/85, w 1994, oraz w sezonie 2000/01), jednak już bez większych sukcesów. Do Śląska wrócił jesienią 2010 roku. Zdobył z wrocławskim klubem wicemistrzostwo i mistrzostwo Polski. 

Piotr Ćwielong do drużyny Białej Gwiazdy przeszedł z Ruchu Chorzów latem 2007. Po pół roku występów pod Wawelem, wiosną 2008 wrócił, na zasadzie wypożyczenia, do Ruchu i w barwach Niebieskich pograł rok. W 2009 ponownie trafił do Wisły, gdzie też po roku, czyli wiosną 2010 przeszedł do Śląska. W barwach Wisły zdobył dwa tytuły mistrza Polski w sezonie 2007/08 (grał jesienią) i 2008/09 (grał wiosną). Ze Śląskiem wywalczył wicemistrzostwo Polski w 2011 roku i mistrzostwo rok później. Od jesieni 2013 jest zawodnikiem niemieckiego VfL Bochum.

Adam Kokoszka karierę piłkarską rozpoczął w lokalnym Beskidzie, w rodzinnym Andrychowie. Jeszcze jako junior przeszedł do krakowskiej Wisły. W 2006 roku zadebiutował w pierwszej drużynie Białej Gwiazdy, jak i w reprezentacji Polski. W sezonie 2007/08 zdobył z krakowskim klubem mistrzostwo Polski. Nie grał jednak regularnie w I drużynie Wisły i po Mistrzostwach Europy w 2008 r., gdzie zagrał w przegranym meczu z Chorwacją, odszedł do włoskiego Empoli. W styczniu 2011 roku powrócił do Polski przechodząc do warszawskiej Polonii. W zespole Czarnych Koszul występował przez dwa lata, zaliczając 38 meczów w ekstraklasie. Pod koniec lutego 2013 został zawodnikiem Śląska Wrocław. W barwach WKS-u zadebiutował w marcu w meczu z Podbeskidziem Bielsko-Biała (1:1). Z wrocławianami zdobył brązowy medal ekstraklasy i dotarł do finału Pucharu Polski. Latem br. przeszedł do beniaminka rosyjskiej ekstraklasy - Torpedo Moskwa.

Mariusz Pawełek (na zdjęciu w środku) przychodząc na początku 1999 do Odry Wodzisław był czwartym bramkarzem w tym klubie. W marcu 2000 r. zadebiutował w meczu PP przeciwko Legii, a pół roku później w ekstraklasie. Podstawowym golkiperem wodzisławian został jesienią 2004 roku. Na początku 2006 odszedł do Wisły, gdzie pierwszym bramkarzem był Radosław Majdan, a po jego odejściu Rumun Emilian Dolha. Pawełek do pierwszej jedenastki Białej Gwiazdy przebił się jesienią 2007 roku zdobywając z nią dwa razy z rzędu mistrzostwo Polski. Trzeci tytuł dały mu występy jesienią 2010 roku. W styczniu 2011 przeszedł do tureckiego Konyasporu, z którym po pół roku spadł z tureckiej ekstraklasy. Latem 2012  wrócił do Polski i przez rok grał w Polonii Warszawa. W ubiegłym sezonie bronił barw dwóch klubów tureckich Çaykur Rizespor i Adana Demirspor. W lipcu br. został zawodnikiem Śląska. Wygrał rywalizację z Wojciechem Pawłowskim i obecnie jest pierwszym bramkarzem WKS-u. 

Piłkarze Śląska i Wisły:

1.Paweł Adamczyk: Śląsk 1995-97, Wisła 1997-98

2.Artur Bugaj: Wisła 1988-89 i 1990-91 (bez gry), Śląsk 2006(w)

3.Arkadiusz Chrobot: Wisła 1993-97 (juniorzy) i 1997-98 (rezerwy), Śląsk 2006(j) i 2007(w) (rezerwy)

4.Piotr Ćwielong: Wisła 2007(j) i 2009, Śląsk 2010-13

5.Wojciech Kaczmarek: Wisła 1999-00 (juniorzy) i 2000-01 (rezerwy), Śląsk 2006-10

6.Paweł Kaczorowski: Wisła 2006 (PE), Śląsk 2007(w)

7.Grzegorz Kazimierski: Wisła 1997-98, Śląsk 1999

8.Adam Kokoszka: Wisła 2000-08, Śląsk 2013-14

9.Jacek Paszulewicz: Śląsk 2001(w), Wisła 2002-03 i 2005-06 (bez gry)

10.Mariusz Pawełek: Wisła 2006-10, Śląsk od 2014(j)

11.Antoni Rogoza: Wisła (wych) do 1961, Śląsk 1962-63

12.Maciej Smagacz: Śląsk 1978-79, Wisła 1985-86

Trenerzy Śląska i Wisły:

1.Henryk Apostel: Śląsk 1984-88, Wisła 1996

2.Marian Kurdziel: Śląsk 1965-66, Wisła 1971-72

3.Orest Lenczyk: Wisła 1977-79, 1984-85, 1994(w) i 2000-01, Śląsk 1979-80 i 2010-12

4.Wojciech Łazarek: Wisła 1997-98 i 2000, Śląsk 1998-99

5.Artur Woźniak: Wisła 1956-57, Śląsk 1969-70

Ponadto: Władysław Giergiel - piłkarz Wisły w latach 1939 i 1946-49. Najlepsze lata kariery zabrała mu wojna. W 1962 został trenerem Śląska. W sezonie 1963/64, po raz pierwszy w historii, wprowadził nasz klub do I ligi. Latem 1965 odszedł do Górnika Zabrze. Wielokrotnie w wywiadach podkreślał, że jego dwa ukochane kluby to Śląsk i Wisła.

Paweł Primel przez dwa sezony trenował bramkarzy Wisły (2011-13). Jesienią 1998 r. był zawodnikiem wówczas drugoligowego Śląska.