100. pełnych meczów z rzędu Piotra Celebana

Gdy sezon 2016/17 kończył z kompletem rozegranych minut, było to już wydarzenie bez precedensu w historii całej ekstraklasy. Odkąd wprowadzono format ESA 37, żaden gracz z pola tego nie dokonał (robili to tylko dwaj bramkarze - Miśkiewicz i Szmatuła). Kolejny sezon 2017/18 i poprzeczka jeszcze idzie w górę – nikt w Polsce nie ma już żadnych szans, by dotrzymać mu kroku. Wyczyn kapitana WKS-u budził szacunek tym bardziej, że składały się na niego nie tylko dwa pełne sezony, ale także 12 meczów z rozgrywek 2015/16 i trzy występy w Pucharze Polski. Co więcej, po powrocie do klubu z ul. Oporowskiej w 2014 roku, opuścił tylko jedno ligowe spotkanie, gdy pauzował za kartki i nie zagrał z Zagłębiem Lubin.


Rozpoczyna się kolejny sezon, 2018/19, ale jedna rzecz się nie zmienia – Piotr Celeban znów gra od pierwszej do ostatniej minuty i nadal imponuje skutecznością – trafia do siatki w dwóch pierwszych kolejkach. 3 listopada 2018 roku, kiedy opuszcza murawę Stadionu Wrocław po spotkaniu z Wisłą Płock, ma już na koncie 100. kolejnych ligowych występów „od dechy do dechy”. Choć okoliczności tego konkretnego, setnego meczu były mocno przygnębiające.

Piotr Celeban to ikona dzisiejszego Śląska Wrocław. Lider, kapitan zespołu, wzór profesjonalizmu, ulubieniec kibiców. Szczery, prostolinijny, zawsze walczący do końca. Zapisał się już na kartach historii klubu, sięgał z Wojskowymi po mistrzostwo i wicemistrzostwo Polski, grał w europejskich pucharach i pozostaje najskuteczniejszym obrońcą, zresztą stale powiększając swój dorobek.

„Celik” nie zwalnia tempa i bije kolejne rekordy. Wcześniej podobną serią mógł pochwalić się jeszcze Waldemar Prusik, jeden z najlepszych zawodników w dziejach WKS-u oraz kapitan reprezentacji Polski, lecz licznik w jego przypadku zatrzymał się na 96 pełnych meczach. Celeban jest na najlepszej drodze, by wyprzedzić także Mieczysława Kopyckiego (289) i zaliczyć najwięcej ekstraklasowych występów w barwach Śląska. Obecnie zanotował ich 275.

Dziękujemy i gratulujemy, kapitanie!